Avontuur in de Himalaya

Na vier weken vertoeven in het ziekenhuis in Bharatpur werd het tijd voor wat spannenders. Samen met Nienke reisde ik af naar Pokhara waar we ons wel meteen weer echte toeristen voelden tussen de vele souvenirwinkels, hotels en restaurants, maar waar we ook merkten dat we hier prima even konden vertoeven. Na een paar dagen bijkomen in Pokhara gingen we met Marijn en Lette (die Marijn had leren kennen in Kathmandu) de Annapurna Basecamp trekking doen. We zijn 11 dagen door de bergen getrokken, zagen de mooiste sneeuwtoppen en bereikten de Annapurna Basecamp op 4130 meter. Een paar keer stonden we voor dag en dauw op om naar een uitkijkpunt te klimmen en de zonsopgang te zien. Supermooi! Na dag 11 waren we weer in Pokhara en konden we weer genieten van de fijne restaurants en de relaxte sfeer. Dat uitte zich onder andere in lekker bootje varen op en zwemmen in het meer en naar de spa gaan. Na een paar dagen zochten we toch weer een beetje de spanning op en gingen we paragliden. Helaas was het uitzicht op de sneeuwtoppen net een beetje minder die dag, maar die hadden we toch al gezien. Wel heel vet om te doen! Het voelde in het begin een beetje raar en onwerkelijk, om zo te zweven in de lucht, maar het was zeker genieten!

De dag daarna gingen we met zijn vieren en vier anderen die Lette en Marijn vanuit Kathmandu kenden raften. We hadden een trip van 3 dagen en 2 nachten en gingen overdag met de raft de rivier op en kampeerden 's nachts op een strandje aan de rivier. Ik zat net in de boot die de meest heftige stukken van de rapids nam en dus, nadat het al een paar anderen was overkomen, vloog ook ik op een gegeven moment overboord. En het water was koud... Dat wist ik al van de plenzen die ik al over me heen had gehad, maar er in liggen is toch weer net wat anders... ;) Toen ik weer in de boot zat en we bij de volgende rapid kwamen lagen we opeens met zijn allen over de kop. Het was een beetje te verwachten, want de gids had al een keer geopperd om een flip te maken, maar toen was het dan toch echt zo ver. Heel gaaf alleen iets minder was dat ik daarna te ver van de raft was om er zo weer bij te kunnen en dat daarna bijna elke boot mij voorbij was, behalve gelukkig als laatste de andere raft, die ik op een haar na nog te pakken kon krijgen. De laatste dag gingen we naast raften ook nog zwemmen en werden we door de rivier meegedreven, heel leuk om te doen!

Na de rafttrip hadden we nog een paar dagen in Pokhara en besloten we om nog iets boeiends te gaan doen. We gingen nog een keer de zonsopgang kijken boven op een berg en bezochten een Tibetaans dorp. Het was toen festivaltijd en de Hindu's offeren dan een geit. De Boeddhisten waren in deze tijd juist druk met het steunen van de geiten door voor de geiten te bidden. Wij mochten zo'n ceremonie bijwonen. Heel indrukwekkend met het gebed van de monniken en de muziek die ze er bij maakten.

Uiteindelijk verlieten we toch Pokhara voor het rustigere Bandipur. Daar waren we tijdens de belangrijkste dag van het festival. We werden meegenomen naar de familie van de eigenaren van het guesthouse. Het was een heel eind lopen. Bij het dorp kregen we een tika (rode stip) op ons voorhoofd en kregen we te eten. Ik had verwacht dat het festival zou lijken op het vrouwenfestival in september maar helaas deze keer geen muziek en dans. Het bleek meer een dag te zijn dat mensen hun familie gingen bezoeken en samen gingen eten.

Nu ben ik samen met Nienke weer in Kathmandu. We hebben gisteren Dubar square (plein met allemaal tempels) van Kathmandu bezocht en vandaag die van Patan. Nog maar een paar daagjes Nepal te gaan... nog even genieten!

Liefs, Marrit