Van India naar Nepal

Nu dan eindelijk vanuit Nepal... De laatste dagen India waren geweldig. Ik heb er van genoten. Zelfs toen we terug in Delhi kwamen was het daar veel beter dan de eerste dag India, we zijn blijkbaar inmiddels goed gewend aan het land.

Na mijn vorige verslag zijn we weer met bus en trein doorgereisd door Rajastahn. De bus van Udaipur naar Jodhpur (the blue city) was op zijn zachtst gezegd heel bijzonder. De reis duurde ongeveer 7 uur en onderweg was een stop. De bus zat volgepropt met Indiers, dus uit elk hoekje en gaatje kwam iemand naar buiten. Eenmaal buiten liepen alle vrouwen en kinderen naar een grasveldje, tilden hun sari een beetje omhoog en deden hun behoefte. Na een tijdje stonden ze gewoon weer op en stapten huppakee zo de bus weer in. Voor ons vrij onvoorstelbaar, maar zo gaat dat hier haha. Toen we dit tafereel hadden bekeken draaiden we ons om naar de bus en zagen dat de bus aan de buitenkant vol met kotsstrepen zat, ook Indiers kunnen natuurlijk wagenziek worden, en dan hangen ze gewoon even uit het raampje, niks aan de hand. We waren vanaf toen wel iets alerter op hoe ver ons raampje open stond, want als er iets nats naar binnen komt kunnen het 2 dingen zijn, allebei wil je het niet over je heen krijgen.. ;) Verder was de busreis prima, we kwamen in het donker aan in Jodhpur.

De volgende dag hebben we Jodhpur ontdekt. Vooral het uitzicht over de stad vanaf ons roof top bij het hotel was erg mooi. 's avonds was het net alsof we naar de Kite Runner keken, alle kinderen stonden op de daken te vliegeren, supermooi gezicht! Na een kort nachtje slapen ging om 3.45 uur de wekker alweer, we moesten onze trein halen. Hanna en ik waren alleen door de wekker heen geslapen, gelukkig werd Hanna om 4.15 wakker dus wij supersnel al onze spullen pakken en binnen 10 min stonden we beneden klaar, iets te laat, om met de autoriksja naar het station te worden gebracht. Oepsie!

Jaisalmer was het station waar de treinreis eindigen zou. Jaisalmer is een stad die ongeveer 150 km van de grens van Pakistan ligt, middenin de Thar woestijn. Na een wandelingetje door de stad zijn we het zwembad ingedoken, want daar hadden we deze keer ons hotel speciaal op uitgezocht. En het was heerlijk, even relaxen. De volgende dag waren we klaar om de woestijn in te gaan met een kamelensafari. De organisatie waarbij we die hadden geboekt heette Desert Boy's, wie dat nu verzint.. haha. We begonnen met een rit met de jeep de woestijn in, waar we eerst ontbeten. Daarna kreeg ik de kameel Rathija toegewezen, een naam die ik telkens vergat dus nog een keer of vijf opnieuw moest vragen. Onderweg op de kameel stopten we bij dorpjes in de woestijn en hadden we een heerlijke lunch, gemaakt door onze Desert Boy Johnny. Na de lunch reden we nog een hele tijd. Op het laatst duurde het eigenlijk een beetje te lang, want een kameel is nu niet het meest comfortabel, dus toen we eindelijk bij het kamp waren gearriveerd waren we helemaal stijf. 's avonds kregen we weer een lekker diner bij het kampvuur en zong Johnny samen met de jongen die ook mee ging lokale liedjes voor ons. We sliepen op een laag bed onder de sterrenhemel, het was echt prachtig! We hadden geluk dat het zo helder was. Ondertussen mochten de kamelen vrij rondlopen, dit betekent dat hun voorpoten aan elkaar vastgemaakt werden met een touw en door de bel om hun nek konden ze de volgende dag weer worden teruggevonden. 's ochtends was het alweer snel warm in de desert en na ontbijt en wederom een kort ritje op de kameel werden we weer opgehaald door de jeep die ons weer naar Jaisalmer toe bracht. Hier konden we eerst lekker douchen, wat was dat fijn na al dat zand en zweet! De kamelentocht was echt heel gaaf, een aanrader! Het was zo heerlijk rustig in de woestijn. Ik stelde me trouwens voor dat de woestijn kaal en zanderig zou zijn, maar het had net geregend en er stonden veel groene planten en er was zelfs gras. Ook wonen er in deze woestijn boeren, die o.a. watermeloenen verbouwden, klonk mij vreemd in de oren op een plek waar zo weinig water is.

Na Jaisalmer bezochten we nog Bikaner, een traditioneler en minder toeristisch stadje, voordat we weer terug gingen naar Delhi. Na een nacht in Delhi namen we afscheid van Ant en Hanna. De afgelopen weken waren zo snel gegaan, dus het was gek dat nu onze wegen dan toch uiteindelijk splitsten. Marijn, Nienke en ik vlogen naar Kathmandu, Nepal. In het vliegtuig zat ik naast het nationale voetbalteam van Nepal. Ze hadden een soort toernooi gehad in India, maar verloren dus ze waren niet heel blij. Grappig was dat ze door iedereen met rust werden gelaten in het vliegtuig, dat zou met het Nederlands elftal niet zo zijn! Nog het 'allermooist' waren de trainingspakken die ze droegen: een fluorgroen jack met roze strepen en een zwarte broek met ook roze strepen. Wie dat nou toch heeft bedacht haha!

De volgende keer zal ik verdergaan met wat ik in Nepal meemaak, ik ga zo een sightseeing tour doen bij een bepaalde tempel met een moeilijke naam met de groep volunteers. Dinsdag gaan Nienke en ik naar Chitwan, waar we vier weken in een ziekenhuis zullen werken. Ben benieuwd!

Al met al is de eerste indruk die ik van Nepal heb supergoed. Kathmandu is relaxter en schoner dan India (we zijn dan ook al wel wat gewend de afgelopen weken, dat scheelt) en de mensen zijn beleefder. We worden veel minder aangestaard en zelfs als we een winkel binnen lopen worden we gewoon met rust gelaten in plaats van dat ze ons van alles aan willen smeren. Ik heb er superveel zin in om Nepal verder te ontdekken, volgens mij gaat het helemaal goedkomen de komende twee maanden!

Ik zal later ook weer eens wat foto's uploaden, daar is deze computer te traag voor ;)

Tot snel!

Liefs, Marrit